Η Δύναμη της Προσφοράς

Όλοι μας αποτελούμε κύτταρα ενός ευρύτερου ζωντανού οργανισμού (είτε πρόκειται για μια ομάδα, μια κοινωνία, τον πλανήτη ή το Σύμπαν ολάκερο), διαδραματίζουμε συγκεκριμένο ρόλο μέσα σε αυτόν και φέρουμε τις ατομικές μας ευθύνες για την εύρυθμη λειτουργία του. Όπως ακριβώς κάθε κύτταρο του σώματος μας συλλειτουργεί αρμονικά με όλα τα άλλα κύτταρα, διότι απλά τούτη είναι η φύση του. Να εργάζεται από τη σωστή θέση και να προσφέρει όλο του το δυναμικό στο σύνολο του οποίου αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι. Υπό αυτή την οπτική κάθε μας κύτταρο ζει δρώντας με πλήρη ανιδιοτέλεια.

Η ανιδιοτελής αυτή λειτουργία και προσφορά συνιστά, ουσιαστικά, συνώνυμο της ίδιας της ζωής. Αποτελεί το απαύγασμα της αναπτυσσόμενης συνείδησης, τη φυσική ανάγκη και την αυθόρμητη δημιουργική έκφραση της καρδιάς που αγκαλιάζει τον κόσμο με αγάπη.

Και αυτό διότι όταν ένας άνθρωπος διευρύνεται συνειδησιακά, τότε μαθαίνει να ξεπερνά τα περιορισμένα ατομικά του όρια και σπεύδει να αγκαλιάσει και να ταυτιστεί με το σύνολο της ζωής. Το εσωτερικό του κέντρο βάρους μετατοπίζεται από τον εαυτό του προς τον Κόσμο, προς το σύνολο της ζωής. Με άλλα λόγια χάνει το εαυτό του και τον ξαναβρίσκει μέσα στον Κόσμο. Καθίσταται κοινωνός μιας πραγματικότητας που τον υπερβαίνει και διαποτίζεται από τη χαρά, την ομορφιά και τη μαγεία της. Γίνεται ένας ταξιδιώτης του κόσμου, ένας εξερευνητής που προσφέρει αυθόρμητα και απλόχερα τα ευρήματά του προς κάθε μορφή ύπαρξης.

Πρόκειται στην πραγματικότητα για μια μετουσίωση της ύπαρξης η οποία μπορεί να λάβει χώρα μέσα από την εσωτερική εκπαίδευση του ατόμου. Η εσωτερική εκπαίδευση, διαδραματίζοντας καταλυτικό ρόλο στη δόμηση συνείδησης, οδηγεί την ύπαρξη να σταθεί συνειδητά μπροστά στην πύλη της ανιδιοτελούς προσφοράς. Και είναι ακριβώς σε αυτό το κατώφλι που η ύπαρξή μας φαίνεται να αποκτά νόημα και σκοπό, να διαποτίζεται από αξίες και ιδανικά παγκόσμια και να αντιλαμβάνεται το όραμα της ενότητας του Κόσμου.

Στο μονοπάτι της αυτογνωσίας κάθε ύπαρξη μαθαίνει να γνωρίζει τον εαυτό της και όλα τα περιεχόμενα και τις όψεις του. Καθίσταται ικανή να εκφράζει το πνευματικό της δυναμικό και να αντλεί από αυτό τα οράματά της για τη ζωή. Η εσωτερική αυτή γνώση, που αντλείται από την εσωτερική εξάσκηση, οδηγεί σε μια όλο και βαθύτερη αντίληψη της σύνδεσής της με το ευρύτερο σύνολο.

Σύμφωνα με την εσωτερική παράδοση, πρόκειται για εκείνο το κρίσιμο στάδιο όπου η προσωπικότητα του ανθρώπου αρχίζει να λειτουργεί ως φορέας των ενεργειών της Ψυχής. Ή, με άλλα λόγια, ότι η προσωπικότητα μετουσιώνεται σε ένα εργαλείο της Ψυχής, επιτρέποντας στην τελευταία να εκφράζει όλο και πληρέστερα το δυναμικό της. Εδώ ο άνθρωπος δρα πλέον, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, ως Ψυχή που το φως της ακτινοβολεί σαν ήλιος θεραπεύοντας και φωτίζοντας όλο τον Κόσμο. Όταν το άνθος της ψυχής αρχίζει να ανοίγει, τότε σκορπά το άρωμα του προς κάθε κατεύθυνση και οδηγεί όλη την ύπαρξη στο να αφουγκράζεται τις συλλογικές ανάγκες και να επιστρατεύει όλο της το δυναμικό προς την κατεύθυνση της εξάλειψής τους. Αυτή η διαδικασία είναι που η εσωτερική διδασκαλία αποκαλεί «Υπηρεσία» προς το σύνολο της ανθρωπότητας, και που κάθε της έκφανση αποτελεί εγγενές γνώρισμα και ποιότητα. της Ψυχής.

Ωστόσο, δεν προαπαιτείται μια ιδανική και υψηλότατη κατάσταση συνείδησης για να αρχίσει να δρα κάποιος και να συμβάλει με ανιδιοτέλεια στις ανάγκες του Κόσμου. Η προσφορά ως δράση μέσα στο Κόσμο μπορεί να εκφράζεται σε κάθε σκαλοπάτι της εξελικτικής κλίμακας. Καθένας μας έχει πάντα κάτι να προσφέρει από τη θέση που βρίσκεται και φυσικά όσο εξελίσσεται τόσο μεγαλύτερες θα είναι οι δυνατότητες για κάτι τέτοιο, αλλά και η ευθύνη του απέναντι στο σύνολο της ζωής.

Ο άνθρωπος που προσφέρει δεν περιμένει να παρουσιαστούν οι κατάλληλες συνθήκες, αλλά δημιουργηθεί ο ίδιος τις συνθήκες εκείνες που θα του επιτρέψουν να το πράξει, όπως η δημιουργική φλόγα του αληθινού καλλιτέχνη πάντα βρίσκει τρόπο να εκφράζει εκείνο που πηγάζει από μέσα του. Γίνεται μια πηγή που τα νερά της δροσίζουν κάθε διψασμένη ύπαρξη. Και πάνω στο ατέρμονο μονοπάτι της εξέλιξης, εκεί που η μεγάλη πορεία των εξελισσόμενων ψυχών οδεύει προς τις ψηλές κορυφές του πνεύματος, θα προσφέρει διαρκώς και θα είναι πάντα σε εγρήγορση για να δώσει τη βοήθειά του όπου χρειάζεται. Οι συνθήκες της ζωής κάθε ανθρώπου εμπεριέχουν άπειρες δυνατότητες προσφοράς μέσα στην καθημερινότητα.

Η ανιδιοτελής προσφορά άλλωστε μπορεί να μετουσιώνει τούτη την καθημερινότητα και αυτό διότι στην ουσία εκφράζει συλλογικότητα, συντροφικότητα, αγάπη, κατανόηση, σύμπνοια, συλλειτουργία, συνεργασία, δημιουργικότητα, ενότητα, χαρά της μοιρασιάς, συμμετοχή, εναρμόνιση, θεραπεία, επικοινωνία, αυθορμητισμό, μαγεία, ευτυχία, ορθές σχέσεις. Πρόκειται για την πλέον δημιουργική πράξη μιας ύπαρξης που προσφέρει τον εαυτό της απλόχερα προς κάθε ζωντανή ύπαρξη. Εμπεριέχει όλη τη φλόγα της ζωής και δύναμη υλοποίησης μέσα στην καθημερινότητα. Μέσω αυτής υλοποιούνται τα οράματα και οι άνθρωποι γίνονται χτίστες ενός καλύτερου κόσμου.